Hayatın İçinden Türkçe

1. Sınıfta

İbrahim: Erhan, kalemin var mı?

Erhan: Var, buyur.

İbrahim: Eyvallah. Aaa, bu kalem kırmızı yazıyor!

Erhan: Başka yok. Sadece bu var.

İbrahim: Neyse, teşekkür ederim.

Erhan: İbrahim bak, Serkan bir şey yazıyor.

İbrahim: Öyle mi? Serkaaaan! Kalemin var mı?

Var mı?             Var.                     Yok.

2. Evde

Çocuk: Anne! Anne! Evde ekmek var mı? Bakkala gidiyorum.

Anne: Hayır, yok. Yumurta da al.

Çocuk: Kaç ekmek? Kaç yumurta?

Anne: 3 ekmek 10 yumurta al.

Çocuk: Ama param yok.

Anne: Masada para var.

Var mı?                  Hayır, yok.                        Var.

3. Ofiste

İbrahim: Erhan, bugün cuma mı?

Erhan: Hayır değil, perşembe.

İbrahim: Ah be! Yani yarın tatil değil mi?

Erhan: Hayır, değil.

 “mı, mi, mu, mü” Türkçenin soru ekleridir. Kelimelerden her zaman ayrı yazılırlar. Bunların cevapları “Evet” ve “Hayır” şeklindedir. 

Cuma mı?                          Hayır, değil.                       Değil mi?

4. Yolda

Azize: Burcu, şu adam Uğur mu?

Burcu: Hayır, değil. Kardeşi.

Azize: Aaaa Uğur’a çok benziyor. Değil mi?

Burcu: Evet, gerçekten çok benziyor.

İsim cümlelerinde sorulara bazen olumlu bazen olumsuz cevap veriyoruz. Olumsuz cevaplarda “değil” kullanıyoruz.

Uğur mu?                  Hayır, değil.                     Evet.                      Değil mi?

5. Evde

İbrahim: Şemsiyen var mı?

Erhan: Hayır, yok. Hava soğuk mu?

İbrahim: Hayır, soğuk değil, ama çok yağmur yağıyor.

Var mı?               Soğuk mu?               Hayır, yok.                Hayır.