Karagöz ve Hacivat ile Atasözlerimiz

                                                                              -1.Bölüm-

Hacivat: Gel bakalım Karagöz’üm! İşlerim vardı hallettim, işte yanına geldim. Hadi biraz laflaşalım.

Karagöz: Hay hay, kiraz paylaşalım!

Hacivat: Canım hemen aklın boğaza gitmesin!

Karagöz: Boğaza gitmesin, Haliç’i, Marmara’yı dolaşsın!

Hacivat: Anlaşılan yine şakacılığın üstünde! Yoksa iyi bir haber mi var?

Karagöz: Haber var, ama iyi mi kötü mü, bilmiyorum.

Hacivat: Haberi kim getirdi?

Karagöz: Kimse getirmedi, dış kapının önünde buldum.

Hacivat: Benimle alay mı ediyorsun? Ne biçim habermiş?..

Karagöz: Kim alay ediyor, yazılı haber işte…

Hacivat: Allah iyiliğini versin, mektup mu geldi?

Karagöz: Yine sana okutmaya geldim.

Hacivat: Efendim, iyi yaptın ama sen ne zamandır okuma yazma çalışıyorsun. Kelimeleri sökmedin mi?

Karagöz: Kel Ömer’i söktüm de bahçeye dikemedim.

Hacivat: Yani diyorum ki, mektubu kendin okuyamadın mı?

Karagöz: Köftehor, okuyabilsem sana getirir miyim?

Hacivat: Peki yazabiliyor musun?

Karagöz: Ördeği de, kazı da biliyorum ama getiren yok!

Hacivat: Anlatamadım Karagöz’üm, yazı çıkaramadın mı?

Karagöz: Yazı çıkardım ama kömür parası yok, kışı nasıl çıkaracağım bilmiyorum.

Hacivat: Şakayı bırak. Yine ters ters cevaplar verip sinirlerimi oynatma!

Karagöz: Senin mektubu okumaya niyetin yok, lafı başka yerlere götürüyorsun.

Hacivat: Efendim, ver okuyayım. Ama senin iyiliğin için söylüyorum. Günlerdir çalışıyorsun da ismini yazamıyorsun.

Karagöz: Köftehor, iftira etme! Yazıyorum.

Hacivat: Şu kâğıdı kalemi al da yaz bakalım.

Karagöz: Ondan kolay ne var. Al, işte yazdım.

Hacivat: Allah iyiliğini versin, benim adımı yazmışsın! Hacivat yazıyor burada!

Karagöz: Bana kimse Karagöz yazmayı öğretmedi ki! Sadece harfleri öğrendim. Bu bana yeter!

Hacivat: Ah Karagöz’üm. Okumayı sevmeyene dokuz hoca az!

Karagöz: Tabi, oklavayı yemeyene dokuz tokat az olur.

Hacivat: Öyle değil Karagöz’üm. Okumayı sevmeyene dokuz hoca az diyorum. Bu bir atasözü… Atalarımız demiş. Yani bir adamın içinde okuma hevesi yoksa ne kadar çok öğretmeni olursa olsun bir kelime bile öğrenemez!

Karagöz: Kim önünü bile göremez?

Hacivat: Neyse Karagöz’üm, okuyorum iyi dinle. “Biricik oğlum!”

Karagöz: Minicik oğlum da kim oluyor Hacı Cavcav?

Hacivat: Dinle! “Bu mektubu kimseye gösterme, kendin okuyup sonra bir kenarda yak!”

Karagöz: Hacı Cavcav, ver bakalım mektubumu geri!

Hacivat: Neden Karagöz’üm?

Karagöz: Köftehor, kendi okuduğunu duymuyor musun? “Kimseye gösterme, kendin oku!” diyor.

Hacivat: Okuyabileceksen al!

Karagöz: Öyleyse devam et ama okumamış ol!

Hacivat: “Annen ve ben seni çok özledik!”

Karagöz: Âmin, ben de sizi özledim!

Hacivat: Konuşma da dinle! “Artık bizim gelmemiz mümkün değil… Bizi seviyorsan hemen yanımıza gel!”

Karagöz: Hacı Cavcav, ben gidip çocuklarla helalleşeyim. Sen de hakkını helâl et!

Hacivat: Allah Allah, Karagöz’üm ne oldu? Ne diye helalleşiyorsun canım?

Karagöz: Pataklarım ha, okuduğunu anlamıyor musun? Annemle babam beni acele yanlarına çağırıyor.

Hacivat: Ne olmuş yani sen de git!

Karagöz: İyi ya işte, ben de gitmek için hazırlanmaya başladım.

Hacivat: Canım bu ne biçim hazırlık?

Karagöz: Ne biçim hazırlık olacak, onlar mezarda ya!

Hacivat: Evet, haklısın Karagöz’üm! Fakat bu işte yine bir karışıklık olmasın? Sen şu zarfı bir bana ver bakalım… (Zarfın üzerine bakar.) Allah iyiliğini versin, tabii ya! Bu mektup sana gelmemiş ki! Her bulduğun mektuba sahip çıkar da okutursan böyle olur işte. Okumayı sevmeyene dokuz hoca az. Okusaydın kendini de beni de uğraştırmazdın.

                                                                               -1.Bölüm Sonu-